Bibi

Hallo allemaal,

Donderdag 16 juni 2011
Van de buurman (Nico noemt hem “kuchie”) horen we dat er in Vila-Seca markt is. Na het ontbijt gaan we op pad. We weten niet waar de markt precies is en uiteindelijk zoeken we langer dan dat we over de markt lopen. Het is heel erg klein en totaal niet gezellig. Er is ook nergens een terrasje of cafeetje waar we koffie kunnen drinken. Daarbij is het bloedheet dus we besluiten terug te gaan naar de camping. ’s-Middags begint Bibi een vreemd te doen. Ze ademt heel raar, een beetje schokkerig en ze is afwezig. Ze reageert haast nergens op. Het is ook zo verschrikkelijk warm, we zitten constant in de schaduw. Ik kijk snel op internet wat je moet doen als een hond oververhit raakt. Ik weet niet of dat het is maar je weet maar nooit. Nico stelt voor om haar onder een douche te zetten maar dat wordt op internet juist afgeraden omdat ze dan een hartstilstand kan krijgen. Ik pak een stapeltje oude handdoeken uit de caravan, die komen nu van pas. We doordrenken haar 2 uur lang met natte doeken. Als je nagaat dat ze helemaal niet van water houdt. Ze blijft gewoon liggen en af en toe ligt ze zelfs te rillen. Gelukkig drinkt ze wel heel veel, veel meer dan dat ze normaal doet. Nico fietst naar de receptie om het adres van een dierenarts te vragen. Het is in de buurt maar het is siësta. De kliniek gaat pas om 5 uur open. Tegen die tijd gaat het weer wat beter. 's-Avonds lopen we heel langzaam naar een terrasje aan de boulevard. Het is tegenover de camping dus gelukkig niet al te ver. Er waait een lekker windje en Bibi komt helemaal bij. Haar ademhaling is een stuk rustiger. We gaan vroeg naar bed maar kunnen allebei niet slapen. Wat hangt er boven ons hoofd?

Vrijdag 17 juni 2011
Om half 9 worden we wakker. Nico loopt naar voren om Bibi uit te laten. Ze wankelt op haar pootjes en poept midden op de weg, iets wat ze nooit doet. Inmiddels heb ik het ontbijt klaar staan maar Nico roept vanaf de hoek al dat we naar de dierenarts moeten. We laten de boel de boel en haasten ons naar het opgegeven adres. Daar blijkt dat de kliniek pas om half 11 open gaat. Het is kwart over 9. Nico belt het Spaanse noodnummer en degene aan de lijn spreekt alleen maar Spaans. Nico legt in het Engels uit wat er aan de hand is en begrijpt dat er om 10 uur iemand komt maar na een kwartier komt er gelukkig al een arts. Hij spreekt alleen maar Spaans maar na een aantal minuten komt er een 2e arts die een klein beetje Engels spreekt. Met handen en voeten leggen we uit wat er aan de hand is. De beide artsen zijn 2 uur met haar bezig. Eerst onderzoeken ze haar, ze heeft 40,8 graden koorts en haar ogen zijn witter dan ze horen te zijn. De dokter vermoedt dat de sloomheid en het wankelen komt door de hoge koorts. Daarna wordt er bloed afgenomen en worden er röntgenfoto’s gemaakt. De bloedwaardes zijn allemaal in orde. De röntgenfoto’s ook, het hart en de lever zien er goed uit en verder is er aan alle ingewanden niets te zien. De arts laat ons de foto’s zien maar we hebben er toch geen verstand van. Daarna krijgt ze 2 injecties, 1 koortsverlagende en 1 antibiotica. Het arme beestje, wat moet ze toch allemaal doorstaan. Morgen moeten we om 11 uur terugkomen. In de loop van de dag gaat het een stukje beter met haar. Ze krijgt weer belangstelling voor haar omgeving. Ze gaat ook weer eten en ze drinkt nu een stuk minder. We nemen aan dat de koorts dan gezakt is. We hebben in Nederland al een afspraak gemaakt voor een bloedonderzoek omdat we vonden dat ze zo sloom is de laatste tijd. Bij dat bloedonderzoek controleren ze op veel meer dingen dus we wachten maar af.

Zaterdag 18 juni 2011
Om 11 uur rijden we naar de dierenarts. Wanneer we daar aankomen, blijkt dat er een open dag is. Buiten staan tafeltjes en stoeltjes. De tafels staan vol met lekkere hapjes en ook voor de dieren liggen er lekkernijen. Eén van de artsen neemt ons mee naar de behandelkamer. Het is een moderne kliniek. Zoiets hebben we in Nederland nog nooit gezien. Bibi vindt het maar niets dat er zo aan haar gevoeld wordt. Plotseling zien we een grote groene snottebel. Nooit eerder hebben we dat bij een hond gezien. Ze heeft gewoon een griep te pakken. We krijgen een antibioticakuur mee voor 10 dagen en hoesttabletten. Maandag om 11 uur moeten we terugkomen. Buiten krijgen we drinken aangeboden en een paar lekker hapjes. Het is een gezellige boel. We doen rustig aan vandaag en blijven bij de caravan. Gelukkig gaat het steeds beter met Bibi. ’s-Avonds eten we op de boulevard lekkere paëlla.

Groetjes
Nico en Marleen