Lovina

Hallo allemaal,

Nadat we gisterenavond wederom een boze mail naar de reisorganisatie hebben gestuurd stappen we vandaag in onze 5e busje. We mogen nu niet meer met z’n drieën op een bank zitten maar twee aan twee. Degene op de twee achterste rijen merken gelijk op dat ze meer beenruimte hebben maar de voorste rij heeft dezelfde beenruimte als de vorige busjes dus geen. Bij mij barst de bom, maar meer om alles bij elkaar. Allereerst de reisleidster die liegt en bedriegt en als ik ergens niet tegen kan dan is het wel iemand die tegen me liegt. Ze vertelt ons niets, af en toe geef ik een kreet als ik iets zie wat ik in een boekje gelezen heb. Dan nog die busjes die totaal niet van deze tijd zijn. De bussen maken ontzettend veel lawaai, hebben weinig beenruimte. We worden constant door elkaar geschud en we stappen ’s-avonds gekreukeld uit. Wij zijn met 3 stellen en hebben los van elkaar al vele verre rondreizen gemaakt maar dit hebben we nog nooit meegemaakt.
Gisteren hebben we aangegeven dat we liever niet naar de vleermuizengrot willen. Als alternatief bezoeken we Tirta Gangga, een waterpaleis in het noordoosten van Bali aan de voet van de Gunung Agung. Een tip die ik heb gekregen van mijn directeurtje. Het waterpaleis werd in 1947 gebouwd, maar leed bij natuurrampen zware schade. De fundamenten van het gebouw en de door fantasierijke fonteinen bleven behouden. Het is er werkelijk schitterend en eigenlijk het eerste echte mooie wat we van Bali zien. Mooie tuinen, vijvers, prachtige bloemen en een schitterend uitzicht over de rijstvelden. Vandaar uit vertrekken we naar de omgeving van Bangii, waar we een olifantentour doen. Voor de mannen hoeft het niet echt en voor Nico al helemaal niet, maar de vrouwen willen wel graag. De chauffeur verdwaalt (of zoals Toos zegt: hij heit de weg verloren) en het is gewoon lachwekkend op welke weggetjes we terecht komen. Ik pak de kaart erbij en zie dat we weer richting het zuiden rijden terwijl ons volgend hotel in het noorden van Bali aan de kust ligt. Zo langzamerhand zijn we van het zuiden naar het noorden, van het noorden naar het zuiden gereden en in de loop van de dag moeten we weer naar het noorden om vervolgens morgen weer van het noorden naar het zuiden te rijden. Goede planning!!! Na 2 uur komen we gekreukeld aan bij de olifanten. De prijzen waren zo ontzettend hoog dat we allemaal besloten om de tour niet te doen. Daarbij is Wil gaan kijken hoe het buffet er uit zag en het zag er niet appetijtelijk uit. Hilco geeft aan dat we naar Bangii willen om daar wat te eten en vandaar uit gelijk door naar het hotel in Lovina. Inge zegt dat er in Bangii geen restaurants zijn en dat we aan de voet van de vulkaan wat gaan eten. Nee, nee wij willen naar Bangii. Oké, zegt Inge, stap maar allemaal in, we gaan naar Bangii. Ik pak de kaart er weer bij en volg hoe we rijden. De anderen babbelen wat en kijken naar het landschap want dat is gelukkig wel erg mooi. Ik zie dat we Bangii naderen maar zie ook dat we richting de vulkaan rijden. Daarna rijden we door Kuba. Ik wacht nog even maar kijk met een blik richting Nico. (Laura, je zult ongetwijfeld dit bedoelen met “ENG” kijken). Als we door Kayang rijden weet ik zeker dat ze Bangii gewoon voorbij gereden is. Inwendig kook ik maar ik vraag op een redelijk nette manier waarom we niet in Bangii gestopt zijn. Inge draait er een beetje omheen en zegt dat we in Bangii rijden. Er volgt een discussie die ik maar laat voor wat het is. Inderdaad stoppen we in Batur aan de voet van de vulkaan om te eten. Na het eten volgen we een weg met haarspeldbochten. De bus sputtert en rijdt heel langzaam. Er volgen telefoongesprekken en veel gebabbel onderling tussen Inge en de chauffeur, maar ze delen ons niets mede. Pas als Wil vraagt wat er met de bus aan de hand is krijgen we een ietwat ontwijkend antwoord. In ieder geval is er een ander busje onderweg naar ons. Er barst een hevige regenbui los met onweer. Dat hebben wij weer. Na ruim 2 uur komen we aan in Singaraja. Dit stadje is het middelpunt van een machtig vorstendom en het bestuurscentrum van de Nederlanders voor de Kleine Sunda-eilanden. Singaraja was de hoofdstad van Bali voordat Denpasar deze functie overnam. We stoppen daar even om geld te halen en een supermarkt in te duiken en rijden door naar Lovina. Het is al bijna half 8 als we daar aankomen. We verblijven in het Aneka Lovina en hebben mooie kamers. Hilco, Gretha en ik nemen nog snel een duik in het zwembad voordat we gaan eten. Het restaurant ziet er gezellig uit en de Fox-groep zit er ook. We babbelen wat met elkaar en komen tot de conclusie dat we toch beter met Fox hadden moeten reizen. Het eten smaakt voortreffelijk.
Morgen een nieuwe dag. We gaan er gewoon weer optimistisch tegen aan. We blijven lachen en hebben het onderling erg gezellig en dat is het voornaamste.

Groetjes
Nico en Marleen