Klein-Curaçao en Dolphin Academy

Woensdag
Kon ta bai? We staan op voor dag en dauw. Het is 6 uur en we hebben voor vandaag een excursie geboekt naar Klein-Curaçao. Om 7 uur komt een busje ons ophalen en we rijden naar het Spaanse Water waar de Miss Justine al op ons ligt te wachten. Het is 5 kwartier varen naar Klein- Curaçao. Voor de zekerheid hebben we gisteren Primatour voor Nico gekocht, gezien de eerdere boottripjes op Sint-Maarten. We gaan voor op de boot zitten en al spoedig worden we gewaarschuwd dat je daar drijfnat wordt. We brengen de spulletjes naar binnen en gaan toch weer voor op de boot zitten. Op volle zee worden we inderdaad drijfnat maar het is schitterend. Heerlijk die wind in je gezicht. Marja krijgt pijn in haar ogen van het opspattende zeewater en vlucht naar binnen. De tocht duurt langer dan 5 kwartier en enkele mensen worden zeeziek. Nico dit keer gelukkig niet. Wat een mazzel. Klein- Curaçao ligt op enkele kilometers ten zuidoosten van Curaçao. Het is circa 22 km lang en slechts 750 meter breed. In 1871 werd hier bij toeval fosfaat ontdekt en tot 1913 werd er meer dan 900.000 ton afgegraven. Met als gevolg dat het eilandje maar liefst 3 meter lager is geworden. Het is niet meer dan een tamelijk poreus plateau van koraalsteen dat maar net boven de zeespiegel uitsteekt. Dankzij de geïsoleerd ligging is het een ideaal natuurreservaat voor onder andere vogels, krabben, schildpadden, kikkers en hagedissen. Op het vrij kale eilandje zelf is weinig te zien. Slechts enkele verlaten vissershutjes en een 20 meter hoge vuurtoren ten behoeve van de scheepvaart treft je er aan. Het rif rondom het eilandje is bijzonder aantrekkelijk. Overigens staat de kleine ster op de Curaçaose vlag voor Klein- Curaçao. Bij aankomst staat het ontbijt al klaar. Na het ontbijt lopen Marja en ik naar de punt en gaan snorkelen. We hopen zeeschildpadden te zien maar het zit ons niet mee. Gelukkig heeft niemand ze waargenomen, een kleine troost. We zien enkele andere vissen maar niet echt iets bijzonders. We lopen terug richting de boot en snorkelen daar opnieuw. Hier zien we wel veel vissen in allerlei kleuren. We pakken de ligbedden en installeren ons onder de rieten parasols. Wat een leventje!!! Liggend onder een parasol met uitzicht op de Caraibische Zee met zijn kleurschakeringen. Rond half 1 staat de barbecue voor ons klaar. Het is allemaal prima verzorgd. Drinken is de hele dag volop aanwezig en dat is werkelijk nodig ook in deze hitte. We blijven de hele dag smeren maar verbranden toch. Marja gaat nog even in de zon en Nico en ik lopen naar de vuurtoren. In de verte zien we de golven tegen de rotsen slaan. Een prachtig gezicht dus we lopen verder naar de andere kant van het eiland. Daar zien we enkele wrakken van schepen liggen. Om 4 uur varen we terug naar Curaçao. Het is nu korter varen en de zee is een stuk rustiger. Bij aankomst in het Spaanse Water dondert Marja bij het verlaten van de boot van het trappetje en ligt ze languit. Haar enkel wordt gelijk dik en iedereen is bezorgd om haar. De bemanning komt aangesneld met ijs. Ons busje is er nog niet dus het ijs kan zijn werk even doen. Bij Livingstone Jan Thiel aangekomen haal ik snel de laptop want voor 12 uur moeten we een felicitatie naar Ben sturen want die is vandaag jarig. Ben, nogmaals van harte gefeliciteerd met je verjaardag. De borrel houden we tegoed. We eten een simpel broodje en inmiddels heeft Nico ook een dik been. Hij gaat op bed liggen en Marja komt aangestrompeld met een natte theedoek. De lamme helpt de blinde. We gaan op tijd naar bed want morgen is het weer vroeg dag. We gaan de dolfijntjes “knuffelen”.

Donderdag
Bon dia. Met de lamme en de blinde gaat het een stuk beter vanmorgen. We ontbijten en staan al om kwart voor 9 op de bus te wachten die ons naar het Sea Aquarium moet brengen. De portier van Livingstone Jan Thiel vertelt ons dat de bus van 8 uur een paar minuten geleden langs is geweest. Met andere woorden: de bus van 9 uur komt een flink stuk later. Zo gaat dat hier op Curaçao. En dan te bedenken dat het amper 10 minuten rijden is. Er loopt een pad langs de kust naar het Sea Aquarium maar dat is ons door de reisleidster afgeraden dus er rest ons niets anders dan gewoon te blijven wachten. Rond 10 uur zijn we op de plaats van bestemming. In de overdekte aquariumhal bekijken we eerst de Caraibische flamingo’s, de zeeschildpadden, pijlstaartroggen en de jonge verpleegstershaaien. Daarna bekijken we de aquaria met honderden vissoorten, krabben, anemonen, sponzen en koraalsoorten. Alles wat je hier ziet is afkomstig uit de zee rondom Curaçao. Buiten zien we bruine pelikanen. In de picknickhal nemen we een kop koffie, daarna melden we ons bij the Dolphin Academy voor de “Dolphin Encounter”, het aaien, kussen en knuffelen van de dolfijnen. De trainster brengt ons naar de dolfijnen en neemt daarna eerst de spelregels met ons door: dolfijnen zijn grote, sterke dieren die in principe vriendelijk zijn, maar niet alles is toegestaan. Zo mag je de dolfijnen wel aanraken aan de zijkant maar het gebied in de buurt van ogen en snuit moet worden vermeden. We worden in groepjes van 6 verdeeld en ik vraag of we in verschillende groepjes ingedeeld kunnen worden zodat we foto’s van elkaar kunnen maken. Gelukkig kan dat. Ik wordt ingedeeld in het eerste groepje en de trainster neemt ons mee naar een afgezet zeewaterbassin waarin de dolfijnen al rondzwemmen. Om de beurt maken we kennis met de dolfijn Copan en mogen we hem aanraken. Copan is een mannetje en 32 jaar oud en heeft verschillende scènes in de bekende film Flipper gespeeld. Het is een hele eer om de echte “Flipper” te mogen aaien, kussen en knuffelen. Ik geniet er zichtbaar van en de trainster vertelt op een boeiende manier over Copan. Na een klein half uurtje zijn Nico en Marja aan de beurt. Ik schiet een paar foto’s en ja hoor het zal niet. Net op het moment dat Nico een kus van Copan krijgt is de Memory Stick vol. Het gebeurt zelden dat Nico zijn zwembroek aantrekt en in het water is hij al helemaal niet te vinden. Nu gaat hij een keertje het water in en dan nog wel bij de dolfijnen en overkomt me dit. Stom, stom, stom. Snel delete ik een aantal foto’s en maak gelukkig nog een aantal leuke foto’s. Nico en Marja genieten er ook van en na afloop kleden we ons om en kijken snel hoe de foto’s van de fotograaf zijn geworden. We laten de foto’s op CD zetten zodat we ze in Nederland zelf kunnen afdrukken. We lopen terug naar de bushalte in de hoop dat de bus nu iets sneller komt. Een vrouwtje bij de bushalte vertelt ons dat er ook kleine busjes rondrijden die naar Punda gaan. Na een tijd wachten komt er zo’n busje aan. In een mum van tijd zijn we in Punda. Inmiddels hebben we honger en we lopen naar de oude markt waar je authentieke Antilliaanse gerechten kunt eten. Bij diverse standjes kun je de gerechten direct aan het fornuis uitzoeken. We schuiven aan bij een van de lange tafels van “Grasia di Dios”. Hier komen de locale mensen in hun lunchpauze eten. De sfeer is ongedwongen. Dit is geweldig, big mama’s die staan te koken waar je bij zit in grote ouderwetse ketels die nog branden op houtskool. Het eten smaakt verrukkelijk en helaas eten we niet alles op. Het is ook zoveel wat we krijgen. Om 3 uur heb ik een afspraak met Joke en moet ik tussen de 2e en 3e palmboom voor fort Amsterdam staan. Op www.weeronline.nl kun je namelijk op de webcam een gedeelte van Curaçao zien. We zwaaien er driftig op los, lopen even heen en weer en zwaaien nog een keer. Wij zijn benieuwd wat Joke er van heeft gezien. We lopen verder naar Otrobanda en slenteren daar wat rond. Na wederom een uur wachten nemen we tegen half 7 de bus terug naar Livingstone Jan Thiel terug.

Bon nochi
Nico, Marleen en Marja