Wat is het heerlijk op Curaçao

Hallo allemaal,

Donderdag
In de afgelopen periode heb ik zo’n beetje alle boekjes waar ook maar iets over Curaçao in staat doorgekeken en/of gelezen. Zo ook een boekje waarin te lezen staat dat er iedere dinsdag en donderdag om 10 uur een rondleiding plaatsvindt in de Antilliaanse Amstel brouwerij. Dat is dan mooi te combineren met de likeurstokerij die ook op ons lijstje staat. Dus….. vroeg op pad. Aangezien Marja en ik eigenlijk iedere morgen baantjes willen zwemmen, besluiten we extra vroeg op te staan. We liggen al om half 8 in het zwembad en het verbaast ons dat het behoorlijk druk is, er zijn nog meer idioten die hetzelfde idee hebben en voor het ontbijt baantjes trekken. Na onze ochtendbeweging ontbijten we en gaan we op pad. De Amstel brouwerij staat in het industriegebied van Willemstad en we hebben het vrij snel gevonden. Eerst maar even vragen aan de receptioniste. Nico en Marja blijven in de auto zitten. Op mijn vraag of wij een rondleiding kunnen krijgen kijkt de receptioniste me hoogst verbaasd aan en ik krijg te horen dat de rondleiding al 5 jaar niet meer gegeven wordt. Wat voor een boekje heb ik in godsnaam doorgelezen. Gierend stap ik weer in de auto. Dan maar gelijk door naar de likeurstokerij. Daar aangekomen zien we haast geen teken van leven. Er lopen wel een aantal mensen door het magazijn. Een aardige man komt op ons af en we krijgen te horen dat er donderdag en vrijdag geïnventariseerd wordt. Nou mooi hoor…staan we daarvoor zo vroeg op om baantjes te trekken. Omdat het de bedoeling was om na de lunch pas naar de Grotten van Hato te gaan, besluiten we een winkelcentrum te zoeken. We vinden een klein centrum (grote zijn er op Curaçao niet te vinden) en drinken bij een Delifrance lekkere verse jus d’orange en een cappuccino. De winkeltjes zijn zo bekeken, dan maar gelijk richting het vliegveld. Voor de rondleiding moeten we een klein uurtje wachten, dus lopen we eerst de Indian trail. We zien de buitenkant van de grotten en op sommige plaatsen zijn in het verweerde druipsteen nog vaag muurschilderingen en tekeningen van indiaanse oorsprong te herkennen. We worden zo langzamerhand opgevreten door de muggen dus lopen we weer snel terug naar het terras. We zijn net op tijd want er barst weer een ontzettende regenbui los. Kort daarna mogen we met de gids mee en nadat we eerst 49 treden naar boven gelopen zijn krijgen we een rondleiding door de grotten. De grotten bevinden zich circa 60 meter boven de zeespiegel in het bovenste kalksteenterras van Hato aan de noordkust van Curaçao. Ze beslaan een oppervlakte van meer dan 4900 m² en vallen op door hun fraaie druipsteenvormen. Het is erg mooi om te zien hoe de groeiende stalactieten en stalagmieten samenkomen. De diverse kamers dragen veelzeggende Papiamentse namen als Kamber di Anoche (nachtkamer), Kamber di Awa (waterkamer), Kamber di Raton di Anochi vleermuiskamer) en Kamber di Bentana (raamkamer). Ooit was het de schuilplaats van weggelopen slaven van plantage Hato. Als we terug zijn op Livingstone Jan Thiel loop ik naar de receptie om te kijken of nu eindelijk het modem er is. Vanaf maandag staan we op de lijst en de eerstvolgende is voor ons. Aangezien de modem er nog steeds niet is koop ik een kaart met een code waarmee ik draadloos kan internetten. Ik moet dan wel in de buurt van de receptie blijven. Terwijl ik de laptop aanzet legt de receptioniste uit hoe ik het moet doen. Als ik het netwerklijst vernieuwen aanklik zie ik buiten Jan Thiel nog een naam staan. Ik klik het aan en zonder code kan ik op internet. De receptioniste ligt helemaal in een deuk en terwijl ik even zit te Skypen met Nico jr. komt ze voor de webcam en zwaait ze steeds naar Nico. Een grappig wijffie en we hebben de grootste lol. ’s-Avonds eten we bij het Boathouse en hebben we een schitterend uitzicht over het Spaanse Water. Jammer dat het eten een beetje tegenvalt.
Vrijdag
Vandaag beginnen we met hetzelfde recept als voorgaande dagen. Rond half 7 wakker, douchen, half 8 broodjes halen. Is dit nu het toppunt van vakantie vieren? Vandaag komt het wel goed uit want we hebben een druk programma. Om 8 uur zitten we al in de auto naar Willemstad. Het is druk en even zijn we bang dat we te laat komen. Vanmorgen doen we een 3 uur durende stadwandeling door Punda en Otrobanda onder begeleiding van een gids. Op het Wilheminaplein zit de gids al op ons te wachten. We zijn de eersten en er moeten 12 mensen komen. We staan nog geen 10 minuten of de regen komt met bakken naar beneden. Net zo snel als de regen valt komt de zon ook weer terug. Veel bezienswaardigheden in Punda hebben we al eerder deze week gezien. Onze gids echter vertelt op een boeiende en grappige manier erg veel over de geschiedenis van Curaçao wat wij nog niet weten. Na 2 uurtjes gaan we richting Otrobanda. De pontonbrug staat open dus nemen we de ferry naar de overkant van de St. Annabaai. We lopen door kleine straatjes en steegjes en zien een verpauperde maar levendige wijk. We zien heel veel culturen en bedrijvigheid. Het is inmiddels bloedheet en we proberen de schaduw zo veel mogelijk op te zoeken. Na de stadswandeling rijden we naar de Aloëplantage waar grote velden “Aloë Vera” wordt verbouwd. We krijgen een korte rondleiding. Het slijmachtige sap van de plant wordt verwerkt in allerlei producten, zoals zeep, shampoo, crème en sappen. We mogen ook nog even in de fabriek kijken. Met de nodige crèmepjes en sapjes gaan we weer op pad.
Even verderop is The Curaçao Ostrich Farm. Voordat we de Safari Tour maken nemen we een bakkie cappuccino want dat hebben we de hele dag nog niet gehad. Daarna rijden we onder leiding van een gids in een open truck het terrein rond. De rit wordt regelmatig onderbroken en kunnen we de struisvogels in hun doen en laten van dichtbij ervaren. De gids vertelt ons erg veel en doet dit ook op een hele leuke manier. De Safari Tour eindigt bij het begin van het ontstaan van de struisvogel: het ei. Na de tour eten we in Restaurant Zambezi waar we in Afrikaanse stijl dineren. We hebben een mooi uitzicht op het binnenwater van Sint Joris. Het eten smaakt heerlijk. Moe maar voldaan rijden we terug naar Livingstone Jan Thiel. We hebben een heerlijke dag achter de rug.

The Curaçao Ostrich Farm is één van de grootste struisvogelfokkerijen buiten Afrikaans grondgebied. Er is een broedhuis voor de eieren en een crèche voor de kleintjes. De struisvogeltjes staan er netjes in rijen, gerangschikt naar grootte. Als ze groot genoeg zijn mogen ze door naar de terreinen waar de volwassen struisvogels verblijven.

Over struisvogels gesproken, wisten jullie dat...

... struisvogels hun kop helemaal niet in het zand steken?
Iedereen kent wel het verhaal dat struisvogels de kop in het zand steken als zij bang zijn. Dit is niet waar. Dit verhaal is waarschijnlijk ontstaan omdat een struisvogel vaak “verdwijnt” bij gevaar. Hij ligt dan met gestrekte hals plat op de grond om niet gezien te worden. Hij lijkt net op een zandheuvel. Als je dichterbij komt, springt hij op en rent snel weg.

... struisvogels verkikkerd zijn op gouden oorbellen?
Struisvogels zijn zeer geïnteresseerd in glinsterende voorwerpen. Zorg dus dat je niet met blinkende gouden oorbellen struisvogels gaat voeren, want een struisvogel is razendsnel en heeft ze zo uit je oren getrokken.

... de struisvogelfamilie al heel oud is?
Het oudste fossiel dat ooit is gevonden, is ongeveer 50 tot 60 miljoen jaar oud. Sinds het begin van de geschiedenis hebben struisvogels hun sporen nagelaten. De oude Egyptenaren gebruikten de eieren al voor het maken van allerlei gebruiksvoorwerpen. In de Romeinse tijd werd gebraden struisvogel als een passend hoofdgerecht voor de keizerlijke feesten beschouwd.

… de struisvogelfarm op Curaçao al sinds 1995 bestaat?
Het klimaat van Curaçao is namelijk heel geschikt voor het fokken van struisvogels. Er lopen al meer dan 600 struisvogels rond op het terrein.

… een struisvogelei heel erg sterk is?
Als je met je volle gewicht op het ei van een struisvogel gaat staan, gebeurt er helemaal niks. Het blijft gewoon heel. Geloof je het niet? Wij hebben het uitgeprobeerd.

… de hersenen van een struisvogel kleiner zijn dan zijn oog?
Een struisvogel is niet de slimste onder de dieren. Kijk maar eens op The Ostrich Farm. De jonge dieren in de kwekerij staan in lange rijen achter elkaar, gescheiden door een laag muurtje. Met hun lange poten zouden ze daar heel gemakkelijk over heen kunnen stappen…maar dat doen ze niet want ze komen niet op het idee om dat doen.

Meer beesten
Het struisvogelpark behuist meer dieren dan alleen maar struisvogels. Er leven ook hangbuikzwijnen, schapen, emoes, krokodillen en parelhoenders. Dat is overigens niet toevallig. Het park werkt op eco basis. Alles wordt gerecycled. De struisvogels zijn de hoofdactiviteit, de rest draait daar omheen.
De schapen komen uit Barbados. Zij zorgen ervoor het struisvogelpark schoon en opgeruimd blijft. Ze vreten alles kaal en glad. Onkruid wieden is hierdoor niet meer nodig.
De hangbuikzwijnen zijn het afvalverwerkingsysteem van Restaurant Zambezi. Wat blijft liggen op het bord van de gast eindigt elke morgen in de voerbak van de zwijnen. Het keukenafval krijgen ze ook.

De parelhoenders staan op de menukaart en lopen los rond. Zo blijft hun vlees in prima conditie. Dat van de kok overigens ook, want om er één klaar te maken moet hij hem eerst vangen.

En dan zijn er nog de krokodillen. Zij worden gevoerd met slachtafval. Wat niet naar het restaurant toe gaat wordt in de krokodillenpoel gegooid. En zo is de cirkel rond.

Welterusten
Nico, Marleen en Marja