5e dag Kanchanaburi - Phitsanulok

Hallo allemaal,

Gisterenavond nog even met Laura op MSN gepraat. Isn’t it strange? Bij ons hier in Thailand 11 uur, tijd om naar bed te gaan. Bij Nico in Holland 6 uur, tijd om van zijn werk te komen en bij Laura in Florida 12 uur ’s-middags, dus nog bijna de hele dag voor de boeg. Het blijft een vreemde gewaarwording. Na goed geslapen te hebben verlaten we Kanchanaburi om half 8 en rijden richting Ayutthaya. We rijden door een mooi landschap langs heel veel rijstvelden. Paul vertelt ons dat de rijstplantjes er 90 dagen over doen om te volgroeien. Ze worden voor ⅔ afgeknipt zodat er ⅓ blijft staan. Uit het afgeknipte deel worden de rijstkorrels geslagen en in de zon te drogen gelegd.
Onderweg stoppen we voor een lekkere kop koffie. De koffie in Thailand is niet echt de koffie die wij gewend zijn dus Paul wijst ons de plaatsen aan waar wel lekkere koffie te krijgen is. We benne en blijve Hollanders nietwaar!!! Dus geen dag zonder koffie. We gaan nog eventjes in de bus en dan komen we aan in Aytthaya. De stad Ayutthaya is gelegen aan de Chao Phraya rivier op ongeveer 86 kilometer ten noorden van Bangkok. Gedurende de periode 1350 tot 1767 was Ayuttaya een schitterende, welvarende stad met honderden Boeddhistische kloosters, tempels en paleizen van de koninklijke families.
Aan het einde van de 18e eeuw had de stad al één miljoen inwoners en was qua grote vergelijkbaar met steden als Londen en Parijs.
De 400 jaar durende glorietijd van Ayuttaya werd in 1767 bruut en drastisch verstoord toen legers uit het buurland Birma (Myanmar) de stad veroverden, plunderden en met de grond gelijk maakte.
Ayuttaya werd verlaten, de hoofdstad werd verplaatst naar Thonburi en vervolgens gebeurde er ruim twee eeuwen lang niets.
Pas in de jaren '80, toen de Thaise economie, mede door het opkomende toerisme, begon te groeien begon de overheid zich weer om Ayuttaya te bekommeren. Stukje bij beetje werd de overwoekerde stad in kaart gebracht en gerestaureerd.
Door haar rijke geschiedenis en schitterende architectuur werd de stad Ayuttaya door de UNESCO uitgeroepen tot “World Heritage Site” waardoor financiële middelen vrijkwamen om deze illustere stad verder te restaureren.
We bezoeken eerst de Wat Chai Wattanaram, één van de meest indrukwekkende Boeddhistische tempels in Ayuttaya. Wat Chai Wattanaram werd gebouwd in opdracht van koning Prassatthong in 1630. Men veronderstelt dat hij de tempel liet bouwen op de plaats van zijn voormalige geboortehuis als eerbewijs en nagedachtenis aan zijn moeder. Echter, omdat de tempel gebouwd is in de stijl van Angkor Wat, is het ook mogelijk dat hij Wat Chai Wattanaram liet bouwen als symbool van zijn overwinning in de oorlog met de Cambodianen.
De tempel bestaat uit een centrale grote “prang” (Khmerstijl toren) die omgeven is door 8 kleinere “prangs”. Onderling waren deze torens verbonden door overdekte galerijen waar Boeddhabeelden waren opgesteld.
Wat Chai Wattanaram was een “Koninklijke Tempel” omdat koning Prassatthong, zijn familie en bedienden er geregeld religieuze ceremonies uitvoerden en bijwoonden.
Toen in 1767 de Birmezen Ayuttaya veroverden werd de tempel gebruikt als een legerkamp. De tempel werd geplunderd en de honderden Boeddhabeelden werden onthoofd. In de jaren erna werden zelfs de bakstenen gestolen en gebruikt voor alledaagse bouwwerkjes.
Pas in 1987 werd er door het “Thai Fine Arts Department” begonnen met de restauratie van het complex, die in 1992 werd voltooid.
Daarna bezoeken we Wat Phra Mahatat. De bouw van Wat Mahathat is begonnen tijdens de regering van koning Brommarachathirat I in 1374 maar het bouwwerk werd pas voltooid tijdens de periode van koning Ramesuan (1388-1395).
In het begin van de 17e eeuw stortte echter de hoofd “prang” (Khmerstijl toren) in. Tijdens de restauratie die daarop volgde besloot men de hoogte van de “prang” aanzienlijk te vergroten.
In de decennia die daarop volgden werden geleidelijk steeds meer bouwwerken aan het complex toegevoegd.
Wat Mahathat was een zeer belangrijke tempel in het vroegere Ayuttaya, behalve dat de koning en zijn gevolg de tempel gebruikten voor belangrijke ceremonies en rituelen, was het ook de residentie van de Sangaraja, het hoofd van de Boeddhistische monniken van de Kamavasi sekte.
In 1911 (tijdens de regering van koning Rama VI) stortte de hoofd “prang” weer in en plunderaars grepen de gelegenheid aan om met scheppen en stokken naar kostbaarheden te graven.
Pas in 1956 werd er door het “Thai Fine Art Department” een archeologisch onderzoek gehouden op de plaats rond de “prang”.
Ondanks het feit dat plunderaars decennia lang op die plaats ongestoord hun gang hadden kunnen gaan, trof men nog vele antieke religieuze bidtabletten, gouden plaquettes en houtsnijwerken aan.
Deze voorwerpen die van onschatbare waarde zijn, werden veiliggesteld en zijn ondergebracht in het Chao Sam Phraya National Museum in Ayuttaya.
Na de ruines stappen we een longtailboot en varen we over de Chao Phraya rivier door Ayutthaya. De stad Ayutthaya ligt aan de samenvloeiing van 3 rivieren: de Chao Phraya, de Pa Sak (of Nam Pasak) en de Lopburi.
We stoppen voor de lunch bij een restaurant waar we wederom een voortreffelijke maaltijd voorgeschoteld krijgen met koude en warme gerechten en veel fruit en gebak. Het is heel komisch dat wanneer er aardappels in het buffet zitten, in welke vorm dan ook, er direct zo'n Hollandse aanval plaatsvindt, geweldig. Onze afkomst blijf je herkennen in welk land dan ook. Hup de bus weer in, we vervolgen onze weg naar Phitsanulok en voordat iedereen een tukje gaat doen krijgen we van Paul een lesje Thais voor beginners: Sooen, Neung, Song, Saam, Sie, Haa, Hok, Tjet, Phaed, Gao, Sib, Sib-Ed, Sib-Song, Sib-Saam, Sib-Sie, Sib-Haa, Sib-Hok, Sib-Tjet, Sib-Phaed, Sib-Gao, Yee-Sib, Yee-Sib-Ed, Yee-Sib-Song, Yee-Sib-Saam, Yee-Sib-Sie, Yee-Sib-Haa, Yee-Sib-Hok, Yee-Sib-Tjet, Yee-Sib-Phaed, Yee-Sib-Gao, Saam-Sib, Saam-Sib-Ed, Saam-Sib-Song, Saam-Sib-Saam, Saam-Sib-Sie, Saam-Sib-Haa, Saam-Sib-Hok, Saam-Sib-Tjet, Saam-Sib-Phaed, Saam-Sib-Gao, Sie-Sib, Sie-Sib-Ed, Sie-Sib-Song, Sie-Sib-Saam, Sie-Sib-Sie, Sie-Sib-Haa, Sie-Sib-Hok, Sie-Sib-Tjet, Sie-Sib-Phaed, Sie-Sib-Gao, Haa-Sib.
Heel simpel van 0 tot 50. Morgen in de bus overhoring, van 0 tot 100. Ga er maar even aan staan. Pffff……
Paul vertelt dat er in Phitsnaulok niet veel te doen is omdat het geen toeristenstad is.
Hij zou er voor zorgen dat wij een te gekke avond zouden beleven. Ieder van ons krijgt zijn eigen samlok met chauffeur. Een samlok is een fiets met een bakje erachter. Het regent pijpenstelen als we Phitsanulok binnenrijden, maar de Samlok-fietsers staan al op ons te wachten. Een discussie volgt of we wel vertrekken die avond. We geven aan dat we het niet erg vinden om een beetje nat te worden. De Samlok-fietsers hebben inmiddels plastic over hun karretjes gespannen en in een lange stoet van zeker 150 meter toeren we door de stad. Schitterend. Ik zit bij een echte Leontien van Moorsel, we fietsen bijna achter in de stoet en na een demarrage schieten we alle Samloks voorbij en fietsen we als tweede. We stoppen bij een boot waar we een heerlijk Thais diner tussen de lokale bevolking krijgen aangeboden. Al die tijd blijven de Samlok-fietsers in de stromende regen op ons wachten. Na het diner stapt ieder weer in zijn eigen bakkie en rijden we naar “The Flying Vegetable Restaurant”. We krijgen een voorstelling te zien waarbij waterkers in een gloeiend hete wok gegooid wordt en er metershoge vlammen ontstaan. Vervolgens wordt er groente bij gegooid en gooit de kok deze maaltijd met een worp van ± 10 meter naar de ober die verderop op een verhoging staat. Wat een dolle boel, dat moest Nico als toerist ook maar eens proberen. Hij krijgt beschermende kleding aan en een hoed op zijn hoofd. De inhoud mag hij opvangen met een deksel. Gelukkig, het lukt hem. Het was een schitterend spektakel en weer een onvergetelijke dag.

Groetjes
Nico en Marleen