Je zal toch maar .........

Je zal toch maar ........ op Sint Maarten zitten. Op mijn werk zijn ze zo langzamerhand gek van me geworden. De afgelopen weken heb ik “je zal toch maar” niet 1 keer maar wel 100 in diverse varianten gezegd. Je zal toch maar over 5 weken op vakantie gaan, je zal toch maar over 4 weken in de zon liggen, je zal toch maar over 3 weken met je kont op het strand liggen, je zal toch maar over 2 weken genieten van de caribbische sfeer, je zal toch maar over een week met je dochter knuffelen, je zal toch maar over 24 uur in het vliegtuig zitten. Sorry meiden, ik zal er nu over ophouden. Nee, toch nog niet, je zal toch maar je vliegtuig missen. Jaja, het was weer even stressen vanmorgen. Heb je alles goed voorbereid, je koffertje op tijd ingepakt en sta je op tijd op station Muziekwijk, rijden de treinen niet of nauwelijks. Een kapot treinstel op station Leleystad was de oorzaak. Dan toch maar door Nico met de auto gebracht en zoals gewoonlijk stond ons landje weer vol met files. Zo ook op de A6 en de A1. Even (heel even) sloeg de paniek toe maar gelukkig was ik op tijd op Schiphol en stond Marja me al op te wachten bij de KLM-balie. Daar was alles snel afgehandeld dus hadden we nog tijd voor een bakkie cappuchino. Vreemd hoor zonder Nico op vakantie. Verder heb ik een ontspannen vlucht gehad. Muziek geluisterd, gegeten, krantje gelezen, naar het concert van de Toppers gekeken (ipod) en een klein beetje geslapen. Zo kom je 8 uur echt wel door hoor. Ondanks de vertraging op Schiphol kwamen we op tijd op Sint Maarten aan. Het nieuwe vliegveld is erg mooi geworden maar de charme is er wel van af. Het weerzien met Laura was natuurlijk fantastisch en oh oh wat had ik haar gemist. Ze had de auto van Tara geleend en op weg naar haar huisje zijn we eerst even langs haar werk gereden. Een leuk restaurantje en heel anders dan de Soggy Dollar Bar. Daarna zijn we naar haar huisje gereden. Nico had thuis op Google Earth opgezocht waar ze woont en het is echt grappig dat je precies herkend wat je op Google Earth hebt gezien. Het zijn vier gebouwtjes van 3 verdiepingen en een parkeerplaats in het midden, ze woont op de derde verdieping en kijkt over het gebouw tegenover haar zo naar de Simpson Bay Lagoon. Het is echt een piepklein huisje en een stuk kleiner dan het andere huisje. Nico Jr. had woensdag appeltaart gebakken en die hebben we samen opgepuizeld en het viel me mee dat het geen appelmoes was geworden. Heerlijk was het. Daarna hebben we de auto teruggebracht naar Tara. Van de Soggy Dollar Bar zijn we naar Pineapple Pete gelopen waar we heerlijk gegeten hebben. Vervolgens weer terug naar de Soggy Dollar Bar en daarna weer terug naar huis. Dat was een hele tippel maar een beetje beweging is goed. Niks geen taxi's maar gewoon de benenwagen. Tegen 11 uur (4 uur Nederlandse tijd) waren we thuis en toen zat ik er helemaal door heen. Als een blok viel ik in slaap.

Groetjes
Marleen