6e dag San Christobal - Panajachel

Buenos noches todos,

Ringgg, ringg, vijf uur en opstaan. Wat een die-hards zijn we. We vertrekken vandaag naar Guatemala. Om zes uur moeten we in de bus zitten, maar het loopt toch uit naar half zeven. Na ruim een uur ontbijten we in Comitan de Dominguez, de laatste grotere stad voor de grens met Guatemala, 91 km van San Cristobal verwijderd. De rustige koloniale stad op 1500 meter hoogte kenmerkt zich door een aangenaam klimaat en staat bekend om het kweken van orchideeen en de productie van Comiteco, een soort tequila. In restaurant Los Gallos krijgen we een heerlijk ontbijt voorgeschoteld. Heel veel fruit (eindelijk want dat hebben we nog niet zoveel gezien deze reis), toast, bruine bonenpuree en roerei met ham. Jammer alleen dat de koffie niet te drinken is. We vervolgen onze reis en na anderhalf uur komen we bij de grens aan. Dit is werkelijk een fantastische belevenis. Je gaat eerst Mexico uit en komt in een stuk niemandsland. Bij de grens van Guatemala verwisselen we van bus en chauffeur. Je moet lopend met bagage de grens over. Schitterend. Het is een wirwar van mensen, auto´s, stinkende vrachtwagens, hele grappige bussen en overal kraampjes met etenswaren en kleding. Vol bewondering weten we gewoon niet waar we als eerste naar moeten kijken. Het duurt een klein half uurtje voor we onze reis kunnen vervolgen. Onze chauffeur heet Fernando. We zitten nu dus in Guatemala. Geweldig!!!!!
Guatemala is een van de kleurrijkste landen ter wereld. Dit komt doordat dit land de grootste indiaanse bevolkingsgroep van alle Latijns-Amerikaanse landen heeft. Deze afstammelingen van de Maya´s leven volgens hun eeuwenoude tradities (costumbre) en dragen nog vaak hun prachtige traditionele klederdracht. De markten zijn enorm bont, zeker als indianen uit allerlei dorpen elkaar ontmoeten. Elk dorp kent zijn eigen klederdracht.
De steden en plaatsen in Guatemala dragen exotische namen zoals Quetzaltenango, Todos Santos Cuchumatan, Huehuetenango. "Tenango" betekent plaats.
Het land is ongeveer driemaal zo groot als Nederland en wordt vaak "het land van de eeuwige lente" genoemd vanwege het milde klimaat in het hoogland. Het heeft 13 miljoen inwoners. De naam "Guatemala" is van indiaanse oorsprong, maar men is het niet eens over de betekenis. Twee mogelijkheden zijn: "het land van de vele bomen" of "bergen van het opspuitende water", dit laatste verwijst naar de vulkanen. Er zijn vier plaatsen die je beslist moet bezoeken, omdat ze symbolisch zijn voor het hele land. Wij bezoeken allevier de plaatsen in de komende dagen.
- Chichicastenango is het indiaanse Guatemala, je vindt hier een van de grootste indiaanse markten en een kerk waar christelijke en heidense rituelen nog steeds in praktijk gebracht worden.
- Antigua vertegenwoordigt het Spaanse koloniale Guatemala, het is een stad als een openluchtmuseum vol met ruines als gevolg van aardbevingen.
- Het meer van Atitlan is het schilderachtige Guatemala, het is een onbedorven meer dat omringd is door vulkanen en waaraan 17 indiaanse dorpen en gehuchten liggen die je met de boot kunt bereiken.
- Tikal is Maya-Guatemala en is het grootste gerestaureerde centrum van een geavanceerde cultuur die 2000 jaar geleden het gebied overheerste.
Guatemala is een land van contrasten. Het land kent overwegend drie bevolkingsgroepen die heel verschillend leven. De blanken en ladinos (mestiezen) leven meestal op moderne wijze, terwijl verschillende indiaanse bevolkingsgroepen nog heel traditioneel leven en vasthouden aan hun costumbres (gewoontes).
We lunchen in Huehuetenango bij restaurant Las Vegas en bestellen een lekkere clubsandwich. We moeten weer wennen aan nieuwe valuta, nl quetzales. Van te voren waren wij gewaarschuwd dat we in Guatemala geen geld konden pinnen en beter dollars mee konden nemen. Bij een benzinepomp lukt het ons toch om 1300 quetzales te pinnen (130 euro). Nu dollars over hoor ik jullie denken. Nee hoor, die krijgen nog wel een bestemming. Na een lange reis door de bergen komen we in Panajachel aan. We logeren in hotel Posada de Don Rodrigo.
Vanwege de vele buitenlandse toeristen die er komen en de buitenlanders (gringos) die er wonen wordt Panajachel wel "Gringotenango" genoemd. Het ligt op 1570 meter hoogte in een rivierdal en men spreekt er Spaans en Cakchiquel. De naam Panajachel betekent "plaats van de witte zapote" (een vruchtboom). Bij Panajachel stroomt een rivier in het meer en deze heeft hierbij door sedimentatie een klassieke driehoekige delta gevormd, die door de inheemse bevolking Tzanjuyu (bergneus) genoemd wordt. Vanwege deze ligging is het omringende gebied goed zichtbaar. Op deze plaats werden de Tzutuhils door de Spanjaarden en hun bondgenoten, de Cakchiquels, definitief verslagen. Kort daarna kwamen de franciscanen die een kerk en een klooster in Panajachel bouwden om van hieruit de Indianen te bekeren tot het katholieke geloof. De originele facade van de kerk in koloniale churrigueresque stijl is als enig overblijfsel uit die tijd bewaard gebleven.
Langs het meer staan vakantiehuizen. Er zijn diverse hotels en restaurants. De inheemse bevolking woont in achteraf straatjes in adobe huizen en verbouwt groente op geirrigeerde stukjes grond. Veel vrouwen dragen nog de traditionele rode huilpil met een blauwe rok en een paar oudere mannen dragen nog de "ponchito", een korte dekenrok over een witte broek.

¡Que le vaya bien!
Nico en Marleen

Nico en Laura, wij kunnen vanuit Guatemala niet bellen of sms-en. Over zes dagen zijn we weer in Mexico. Ik zal jullie wel nog mailen.

Dikke kus