7e dag China - Luoyang

Hallo allemaal,

Om kwart over acht komen we aan in Luoyang, een eeuwenoude stad aan de Gele Rivier. De meesten hebben beter geslapen dan de eerste treinreis van Shanghai naar Beijing. Na het inchecken en het ontbijt vertrekken we naar de Shaolin tempel. Hier wonen nog steeds 300 monniken.
De Shoalin tempel is het Mekka van de Kung Fu vechtsport. In het gebied voor de tempel zijn 54 Kung Fu scholen waar meer dan 100.000 jonge jongens met ijzeren discipline getraind worden. Chinese vechtsporten zijn in het Westen bekend als Kung Fu of Gong Fu. Gong Fu betekent “vaardigheid” en slaat net zozeer op de prestaties van een kalligraaf of pianist, als op die van een gevechtskunstenaar. Niemand weet zeker wanneer de vechtsporten in het land werden geïntroduceerd, maar het is zeker dat China het grootste aantal en de kleurrijkste gevechtsstijlen bezit, waaronder “dronken Kung Fu” en “bidsprinkhaanvuist”. Hoewel er nogal wat grijsgebieden tussen zitten, kent Kung Fu grofweg twee scholen: interne (neijia) en externe (waijia). De interne scholen benadrukken innerlijke kracht of qi, waarbij men ontwijking en zachtheid gebruikt, terwijl waijia-vormen een tegenstander met fysieke kracht proberen te bestrijden. Bij Kung Fu gebruikt men vele wapens en leert men zelfs om alledaagse gebruiksvoorwerpen als de waaier, de paraplu of de kruk als wapen te gebruiken.
Voordat we de tempel in gaan brengen we eerst een bezoekje aan de tientallen pagodes waar monniken begraven liggen. Het tempelcomplex bestaat uit zeven tempels die achter elkaar liggen en steeds hoger liggen. Tussendoor drinken we kop koffie en daarna is het weer rennen geblazen om op tijd te komen voor de Kung Fu demonstratie. Er wordt met stokken gezwaaid en heel behendig springen de jongens van de ene kant naar de andere kant. Ongelooflijk hoe lenig deze jongens zijn.
Tegen half vier rijden we terug naar het hotel. Het is heerlijk om een douche te nemen nadat je een nacht in de trein geslapen hebt en vervolgens gelijk op pad gaat omdat anders de excursies in het gedrang komen. Deze avond eet de groep niet samen. Om half zeven gaan Hilco, Gretha, Nico en ik op zoek naar een restaurant. Na een half uurtje vinden we iets. Eenmaal aan tafel begrijpt de bediening al niet eens wat we willen drinken. Terwijl Gretha en ik nog bezig zijn met het drinken is Hilco ietwat voorbarig en bestelt 5 schalen met eten, hij heeft geen idee wat hij bestelt. We krijgen eerst een schaal met koud vlees, een soort tong, met een behoorlijk pittig sausje. De schaal is nog niet leeg of de volgende staat al op tafel. Een soort pruttelend potje met kip in kerriesaus met heel veel noten en groente. Daarna krijgen we een schaal met gebakken garnalen, pepers en groente. Het ziet er allemaal voortreffelijk uit. Tussendoor had ik nog iets aangewezen met deegrondjes en sesamzaadjes, heerlijk. Tot nu toe gaat het goed. Maar dan!!!! Als laatste komen er twee pruttelende schalen met onverklaarbare ingrediënten. Gretha mompelt dat het ingewanden zijn en gaat gelijk in staking. Ze gaat bijna over haar nek. Er komen hoe langer hoe meer Chinezen het restaurant binnen en het is behoorlijk druk. Ongelofelijk kijken wij toe hoe ze de meest vreemde etenswaren naar binnen werken. Toch zien ze er gezond en welvarend uit dus er is niets mis met het eten. Wij durven het echter niet aan. De schalen blijven vol. De rekening is een lachertje, we betalen er bijna geen drol voor. We hebben in ieder geval de grootste lol gehad en het eten smaakte verder goed.
Terwijl we terug lopen naar hotel komen we langs een plein waar het een drukte van jewelste is. Er klinkt muziek uit een oude installatie en overal zien we dansende paren, eerst een quickstep, daarna een Engelse wals. Iets verderop staan een aantal vrouwen in hun eentje de Engelse wals te dansen. Het plezier straalt van hun gezicht. Prachtig!! Hier genieten wij van. In het hotel spelen we een potje klaverjassen in de lobby.
Morgen gaan we eerst naar de Longmen Grotten, alvorens we met de dagtrein naar Xi’an vertrekken.

Luoyang
Luoyang, op het oog een industriestad, kent een indrukwekkende geschiedenis. De stad was de locatie van het oude Zhao-hof waar de wijsgeer Laozi het archief beheerde. Het was ook de locatie van de eerste Chinese universiteit (29 voor Chr.) en de hoofdstad van dertien dynastieën van de Nieuwe Steentijd tot 937 na Chr.

De Gele Rivier
De Huang He of De Gele Rivier heeft een lengte van 5464 km en is op één na de langste rivier van China. Het dankt zijn naam aan de grote lading slib, die hij meeneemt als hij zich een weg baant door de zachte klei van het lössplateau. Als de rivier vertraagt zet hij een groot deel van dit slib af, waardoor de rivierbedding hoger ligt dan de omliggende vlakten waardoor er gemakkelijk overstromingen ontstaan. Hij heeft zijn loop vele malen verlegd met telkens grote verwoestingen tot gevolg. In 1642 kwamen naar schatting 300.000 mensen om toen de rivier door de dijken brak en een zuidelijke loop ging volgen. Deze rampen leverden de rivier de bijnaam “China’s Verdriet” op. Snelle economische groei leidde tot grote toename van het watergebruik in Noord-China. De lagere delen van de rivier vallen daardoor nu vaak droog.

Groetjes
Nico en Marleen