De eerste week

Hallo allemaal, We zijn inmiddels een weekje op het eiland en we hebben al een heleboel gezien en gedaan. De eerste dag (vrijdag) hebben we een beetje geluierd en lekker in de hangmat gelegen. Het uitzicht is schitterend. Ik zal straks ook nog wat foto’s daarvan opsturen. Daarna zijn we naar Port de Plaissance gelopen en dat was best een tippel want waar je ook vandaan komt je moet altijd wel een heuvel af en op. Later op de dag zijn we naar Philipsburg gegaan en hebben we lekker op het strand gezeten. Het weer is heerlijk, daar word je echt wel vrolijk van. Toen we een restaurant zochten om wat te eten kwamen we Nannie d’r oude baas tegen waar ze in Nederland voor heeft gewerkt en hebben we met z’n allen bij Chesterfields gegeten. Chesterfields is een restaurantje aan de haven en oergezellig. De volgende dag hebben we een wandeling langs de kust gemaakt van Guana Bay naar Pointe Blanche. Ja, real hiken !!!!. Je komt daar echt op plekjes waar je met de auto niet kunt komen en soms….. was het best wel gevaarlijk. We hebben het overleefd en het was echt gaaf. Op een gegeven moment moest Nico even uitrusten maar precies op een stuk waar je niet naar beneden moest kijken want we hingen boven een rotspartij. Het uitzicht was ontzettend mooi en het waaide behoorlijk, het leek net of je alleen op de wereld was. Later op de dag hebben we snel nog wat kleren gekocht want die hadden we nu echt wel nodig. In ieder geval badkleding want we wilden toch ook wel graag naar het strand. Die avond lagen we vroeg in bed want we waren lichtelijk kapot van die tocht. Zondag zijn we naar El Pinel geweest, een tropisch eilandje in de Atlantische Oceaan. Het was een beetje bewolkt maar wel warm. Jammer want we moeten natuurlijk wel een kleurtje krijgen. Maandag zijn we naar de universiteit gegaan om te informeren voor de studie van Laura. We werden heel leuk geholpen en de mensen waren erg enthousiast. Jammer dat ze op de universiteit geen uniform dragen, ik had het wel willen zien. Laura in een blauw plooirokje met een wit poloshirtje, hi hi. De volgende ochtend belde Loek al vroeg op om te zeggen dat de Queen Mary 2 in de haven lag. Ik had eindelijk eens goed geslapen want tot nu toe ben ik iedere ochtend al om 5 uur wakker. Dan is het in Nederland 10 uur. Tegen de tijd dat ik er aan gewend ben gaan we al weer naar huis en moet ik er weer opnieuw aan wennen. We hebben de boel de boel gelaten en zijn gelijk op pad gegaan. Woh, wat een indrukwekkend schip is dat. Het schip kan niet eens de haven in. Hij ligt een stuk van de kust en de passagiers worden met kleine bootjes aan land gebracht. Er lagen inmiddels al 4 cruiseschepen, de Queen Mary 2 was nummer 5 dus was het verschrikkelijk druk in Philipsburg. Gek genoeg is het nu hoogseizoen in Sint Maarten. ’s-Avonds zijn we naar Grand Case gegaan. Dat is een plaatsje op de Franse kant en vorig jaar was daar totaal niets te beleven. Vanaf januari tot mei is er iedere dinsdag avond feest op straat. Vraag me niet waarom dat nou per se op dinsdag is. In ieder geval was het heel gezellig. Allemaal muziekbandjes om de 100 meter en natuurlijk lekker soepeltjes in de heupen. Enig. Overal tentjes met eten en soms zat de bevolking met zelfgemaakt eten wat ze dan verkochten. Een vrolijke bende. Vandaag (woensdag) hebben we niet zo veel gedaan. Eerst naar Marigot (de hoofdstad van de Franse kant) en daarna naar Philipsburg (de hoofdstad van de Nederlandse kant). Vorig jaar hebben we twee jongens ontmoet die bij een juwelier werken, Hector en Manoj. Iedere keer als we de Front Street in liepen kwamen we langs die juwelier. We maakten dan een babbeltje of we kregen iets te drinken. Dus vanmiddag liepen we er langs en wipten even naar binnen om gedag te zeggen. Hector stelde ons voor aan een vrouwtje die op Manoj leek dus op een gegeven moment vroeg ik aan haar of zij de zuster van Manoj was. Begint ze ineens te lachen en zegt: “Give me a hug, I want to kiss you”. Bleek het de moeder van Manoj te zijn. Zij natuurlijk blij maar ik schaamde me dood. Haar dag kon niet meer stuk, ze bleef maar lachen tegen me. Later op de middag hebben we tickets gekocht voor morgen want dan gaat het eindelijk gebeuren!!!! We gaan naar Anquilla, zwemmen met de dolfijntjes. Oh ik heb er echt zin in, hier heb ik nou maanden naar uitgekeken. Ik ga nu lekker slapen. Het is inmiddels half 12 ´s-avonds (bij jullie al half 5 ’s-morgens). Nico ligt al te snurken. Jullie horen snel van ons hoe het met de dolfijntjes is geweest.

Dikke kus
Nico en Marleen