11e dag Shoppen

Hallo allemaal,

Vandaag staat het fietsen door Beijing op ons programma. Nee, nee, dit is echt geen 1 april mop. Wij willen deel uit maken van de "9 million bicycles in Beijing". Het regent echter dus aan het ontbijt besluiten we met Corrie en Bert naar Hongqiao Pearl Market te gaan. We vertrekken om half 10 met de metro en we zijn er vrij snel. We ontdekken al heel snel dat deze markt veel leuker is dan Sanlitun Yashow Clothing Market. Bij de 1e stal scoren Corrie en Bert al 2 Ipods Nano voor 15 euro per stuk. Het onderhandelen over de prijs is al een attractie op zich. Als er bijvoorbeeld 100 Yuan gevraagd wordt is het raadzaam om te beginnen met een tegenbod van 10 Yuan, een tiende van de prijs dus. Als je dan op een kwart van de eerst gevraagde prijs komt is iedereen tevreden. We snakken naar koffie en ergens in het midden staat een klein standje. Het smaakt lekker en we gaan weer vlug verder. Rijen kraampjes met van die kleine Chinese mensen die roepen dat ze "good price for you" hebben. De een nog harder dan de ander. Lachen, gieren, brullen, we vermaken ons een paar uur lang. Het is alweer half 4 als we met de metro richting Oriëntal Plaza gaan. We nemen eerst een stokbroodje bij Baguette Paris en rusten wat uit. Daarna slenteren we winkel in en winkel uit. Starbucks in en Starbucks uit. Wat een leventje toch!!! We eten (alweer) bij Mc Donald en slenteren weer verder winkel in en winkel uit. Bij een soort Bijenkorf staat een standje met massagebrillen. Met handen en voeten vragen we waar dat goed voor is. Om de beurt moeten we zitten en krijgen we een bril op. Vooraf krijg je een soort ogentest zoals je bij de opticien krijgt. Hand voor je linkeroog en daarna je rechteroog. Na de massage krijg je weer een test en waarachtig je ziet een regeltje meer. Opeens ben ik Nico kwijt. Ik hoor hem roepen, loop naar hem toe en schiet in de lach. Zit hij bij een of ander cosmeticamerk op een stoel. De verkoopster had hem meegenomen omdat ze vond dat hij teveel rimpels onder zijn ogen had. Onder zijn linkeroog zit een brede plakker wat er 20 minuten op moet blijven. Voor ik het weet zit ik ook in een stoel met een plakker onder mijn rechteroog. Naderhand komt Corrie kijken wat we aan het doen zijn en ook zij krijgt een plakker. Zitten we dan met z'n drieën op een rij. De verkoopster spreekt geen woord Engels maar maakt er een hele show van. Het is bijna 9 uur als onze plakkers er af gaan en gierend bewonderen we elkaar. Staan we dan met 1 oog zonder en 1 oog met rimpels. Gewoon weg, mee met Hans Kazan. Plotseling gaat er een zoemer, het is 9 uur, het licht gaat uit, verkoopsters rennen weg. Het is net een film, we worden nog net niet de winkel uitgegooid, maar het scheelt niet veel. Wat een lol hebben we in de metro terug naar het hotel. Het is bijna kwart voor 10 als we terug zijn. Ruim 12 uur gewinkeld. Moe, maar nog steeds gierend van het lachen, duiken we ons bedje in. Wat een dag!!!

Tot de volgende keer,
Nico en Marleen