9e dag Een wandeling rond Hou Hai

Hallo allemaal,

Het is vandaag schitterend helder weer dus we besluiten een wandeling te maken rond Hou Hai. De Hou Hai (Achterste Meren), zijn 3 met elkaar in verbinding staande meren, Xi Hai, Hou Hai en Qian Hai. Ze liggen zo'n anderhalve kilometer ten noorden van de Verboden Stad in het hart van een district vol oude hutongs (stegen).
We nemen de metro vanaf Youghegong en stappen uit bij Jishuitan. De wandeling begint bij het metrostation. We verlaten het station bij uitgang C en slaan linksaf de Xinjiekou Bei Dajie in. WE lopen langs kleding- en schoenenwinkels met prijzen die veel lager liggen dan thuis. Er is niets van ons gading bij dus we bekijken de winkeltjes alleen maar. Het is er reuzengezellig en druk. Onderweg komen we een aantal bezienswaardigheden maar we bekijken ze alleen maar en gaan nergens in. We lopen verder en komen nu winkels tegen met elektrische gitaren en ook een aantal juweliers. We slaan linksaf de Bai Hua Shen Chu in. De naam betekent "in de diepte van vele bloemen", een verwijzing naar de tijd toen er in de hutong nog kassen stonden. Deze werden zorgvuldig verwarmd om de bloemen op tijd te laten bloemen voor de grote festivals en tempelfeesten, onder andere in de Bescherm de Natietempel of Huguo Si. Hier verdwalen we en nemen we een verkeerde afslag zodat we werkelijk door de hutongs dwalen. Zo zie je in werkelijkheid nog veel meer. De chinezen die buiten zitten kijken ons vreemd aan maar glimlachen wel naar ons. Uiteindelijk komen we weer waar we zijn moeten op de Huguo Si Xi Xiang en we lopen nu langs vervallen huizen en bij een overgebleven zaal van de tempel. Vroeger woonde hier een Yuanprins, in 1355 wegens verraad verbannen. Tien jaar later werd er een tempel van gemaakt. Deze werd gefinancierd door keizerlijke eunuchs en fungeerde als bejaardenhuis voor hen. De trieste resten tonen de desinteresse voor het behoud van historische gebouwen in Beijing: verwaarlozing leidt tot ruinering. We slaan linksaf de drukkere Huguo Si Jie in en we passeren snackbars, groente- en vleesverkopers en uiteindelijk de Mei Lanfangherdenkingszaal. Dit is een traditionele siheyuan (binnenplaatshuis) en in goede staat, hetgeen toont wat er met het oude Beijing gedaan kan worden als men inspeelt op het toerisme. Hier woonde de belangrijkste zanger van de opera van Beijing, Mei Lanfang (1894 - 1961). We kopen een kaartje en gaan naar binnen. In de achterkamers staan de traditionele meubels nog precies zo als toen Mei overleed. In de andere kamers voorstellingen uit zijn leven en diagrammen van de dansbewegingen die hij moest maken. Ook zien wij kleding die Mei droeg, toen al 61, maar nog steeds in de rol van een jong meisje, een rol waar hij beroemd mee werd. Erg interessant om te zien. We steken de drukke Desheng Men Nei Dajie over en kijken door de volgende poort waar we een glimp zien van een voormalig prinselijk onderkomen. Het is in niet zo'n goede staat als het huis van Mei Langfang. We lopen verder en steken de Songshu Jie over en slaan dan linksaf bij de buitenmuren van het Landhuis van prins Gong. Het royale koninklijke onderkomen heeft mooie tuinen en er staan veel mensen bij de ingang te wachten maar wij lopen door. Het trieste is dat dit het laatste intact gebleven huis is in zijn soort in een buurt waar ooit veel meer van dit soort statige onderkomens stond. We lopen weer verkeerd en slaan af bij de Houhai Nan Yan. Nu komen we in het toeristengebied. De oevers van het meer zijn populair bij zowel toeristen als de Chinezen zelf en staan vol westerse bars en restaurants. We blijven een tijdje zitten op een bankje aan het water en worden gefilmd door een Chinese televisieploeg. Wie weet komen we nog op de televisie. We zullen het alleen zelf nooit zien. Het centrum van alle activiteit is de smalle Zilveren Ingotburg, die loopt over het nauwe verbindingswater tussen de Hou Hai en Qian Hai. Hier hebben we een mooi uitzicht naar 2 kanten. We moeten eigenlijk over de brug rechtdoor maar besluiten om rondom de Qian Hai te lopen. Halverwege is namelijk een Starbucks en het is inmiddels 2 uur. We nemen cappuccino en een tosti en genieten wederom van het uitzicht over het water. We lopen verder en zien een aantal zwemmers de Qian Hai heen en weer zwemmen. We besluiten te wachten. We zijn namelijk op zoek naar een cadeautje voor Laura en iemand die jarig is als we net thuis komen, maar of men begrijpt ons niet of we krijgen te horen dat het pas een paar weken voor de spelen te koop is (Tamarah, dit stukje mag je wel even overslaan hoor). Misschien kunnen de zwemmers ons helpen. Ik trek nog bijna geen zwemmer uit het water om het aan hem te vragen maar er is werkelijk niemand die ook maar een woord Engels begrijpt. Wat moeten we hier nu weer mee. We lopen verder en komen weer terug bij de Zilveren Ingotbrug. We slaan rechtsaf en zien dat hier het een en ander is afgebroken maar komen wel in een ander gezellig gedeelte uit. Een smal straatje met eetkraampjes en een mengeling van souvenirwinkels en bars en fietsenmakers. Aan het einde van dit straatje slaan we linksaf de Di'an Men Wai Dajie in en hier zien we aan het eind de Drumtoren opdoemen die we afgelopen maandag hebben beklommen. We lopen langs de Drumtoren en het is inmiddels 5 uur. We nemen zo'n 400 meter verderop bij Guloudajie de metro en via Jiaguomen rijden we naar Wanfujing. De namen van de stations herkennen we al aardig en we weten waar we uit moeten stappen. Vraag ons niet om het uit te spreken want dat lukt echt niet. We hebben het gevoel dat de Chinezen ons uitlachen, ze blijven echter alleen glimlachen als ze het ons horen zeggen. We komen uit in Oriëntal Plaza en we kijken onze ogen uit. Wat een winkels en wat ontzettend groot. Werkelijk alle bekende merken hebben een winkel hier. De prijzen zijn echter gelijk aan Nederland en soms zelfs duurder. Toch blijven we het gevoel hebben dat een heleboel nep is. Bij een klein zaakje zien we broodjes en zelfs stokbrood liggen. Dat is voor het eerst dat we dat zien dus vanavond wordt het brood en geen "sambal bij". Het smaakt heerlijk. We lopen nog wat door de Wangfujing Daijie en nemen daarna via Dongdan de metro naar Beixinqiao. In het hotel is inmiddels een nieuwe Krasgroep aangekomen. We horen tenminste overal ons eigen taaltje. Nico gaat gelijk plat en ik ga nog even over straat naar het internetcafé. Een café is het eigenlijk niet, het is een soort hal waar zo'n 100 computers staan. Ik moet nog wachten ook want ze zijn allemaal bezet. Ik zie alleen maar jongeren die spelletjes spelen. Hoezo verslaafd??? Ze schelden er ook nog bij als iets niet lukt. Terug in het hotel horen we op CCTV dat maandag het Olympisch vuur aankomt op het Tian'an Menplein. De keuze voor morgen is dus snel gemaakt.

Welterusten voor straks,
Liefs,
Nico en Marleen

Nico is heb geprobeerd om op MSN te komen maar deze computer doet het niet. Morgen stuur ik je een mailtje.