12e dag Flores - Chetumal

Hallo allemaal,

Wat een nacht, nu heb ik last van mijn darmen en niet zo´n klein beetje ook. (Joke, ik hoor je zeggen, eindelijjk). We raken gewend aan de wake-up call om half zeven en het vertrek om acht uur. Toch zijn er altijd mensen die op het laatste moment nog een belangrijk telefoontje moeten plegen naar het thuisfront. In Guatemala kan dat alleen in een telefoonhuis. Zo noemen ze dat tenminste. We vertrekken uiteindelijk om tien over acht. Het wordt vandaag de hele dag bussen, via Belize komen we terug in Mexico. We kunnen niet zo hard rijden omdat de weg tussen Flores en Belize heel slecht is. Bij La Polvora wordt de weg wel heel slecht. Het heeft de hele week geregend en de weg is van een soort kalkgrond dus een grote modderbende. Tranen stromen over mijn wangen. De rest van de groep vindt het prachtig en vooral spannend maar die hebben niet op hun kantje gelegen met een jeep denk ik dan maar. Ik besluit bijna te gaan lopen maar zover is het niet gekomen. Het is de enige weg naar de grens met Belize dus we moeten wel. Complimenten voor Juan, de buschauffeur. Hij heeft de bus op een kundige manier door de modder gemanouvreerd. Na een klein kwartiertje komen we een grote vrachtwagen tegen die dwars over de weg staat. Het duurt een half uur voordat we een klein gaatje krijgen om er langs te rijden. Helaas!!! Ook wij komen vast te zitten. Roland maakt van zijn lange broek een korte broek en trekt zijn schoenen en sokken uit voor het geval dat we toch de bus uit moeten. We besluiten met z´n allen achter in de bus te gaan staan en zitten. Echt lachwekkend maar het werkt. Een knap staaltje werk van Juan en hij krijgt voor de tweede keer vandaag een luid applaus. Na ruim drie en een half uur komen we bij de grens aan. Anderhalf uur later dan de bedoeling is. Het duurt gewoon een uur voordat we door de douane zijn. Wat een papierwerk. De bus mag niet parkeren bij de grens dus moeten we een eind lopen Belize in. Welcome to Belize. Inmiddels regent het weer pijpestelen!!! "It´s part of the adventure". Na een aantal minuten rijden ontdekken we dat onze mobiele telefoon het weer doet. In heel Guatemala deed onze beide telefoons het niet. Eigenlijk van niemand van de groep. Kort daarna bellen we Nico jr. en Laura belt ons. Laura is redelijk hersteld van haar ongeluk twee weken geleden, alleen is Nico jr. nu aan de beurt. Wat er precies gebeurt is weten we niet maar hij heeft een schop/trap of een voet tegen zijn oog gehad. Zijn bril lag in gruzelementen en stukjes glas zaten er in zijn oog. Hij is op dit moment met Mady, Patrick en Daisy in Euro-Disney in Parijs en moest zich laten behandelen in het ziekenhuis. Hij zegt dat het goed met hem gaat, misschien om ons gerust te stellen maar we vertrouwen er op dat het zo is. Hij klonk goed door de telefoon. Om twee uur lunchen we in restaurant Cheers in Belmopan waar we tegen vieren weer vertrekken. Om half zes hebben we in Orange Walk nog een korte stop. Daarna is het nog een klein uurtje rijden naar de grens met Mexico. Bij de grens hebben we weer dezelfde taferelen als vanmorgen. Alleen moeten we nu weer lopend met onze hele bagage de grens over. Om precies tien minuten over acht komen we in Hotel Marlon in Chetumal aan. We hebben vandaag twaalf uur gereisd. De langste dag van alle dagen. Morgen vertrekken we naar Playa del Carmen en hebben we rust!!!! Hopelijk is het daar mooi weer want we hebben wel veel pech wat het weer betreft.
Even nog wat cultuur over Chetumal.
Chetumal is de hoofdstad van de staat Quintana Roo, in het uiterste oosten van Mexico. Het ligt ca 380 km van Cancun. Chetumal heeft 220.000 inwoners. De stad ligt aan de Baai van Chetumal, aan de monding van de Rio Hondo, die de grens vormt met Belize.
De stad heeft een luchthaven. Veel mensen uit Belize bezoeken de stad, omdat het er goedkoper is dan in Belize en vanwege de casino´s. De stad heeft een museum met Maya kunstvoorwerpen en een dierentuin.
Voor de komst van de Spanjaarden heette de stad Chactemal. Het was de hoofdstad van de gelijknamige Maya stadstaat. Tegenwoordig neemt men overigens aan dat Chactemal oorspronkelijk aan de andere kant van de Hondo lag, dus in Belize. Tijdens de Spaanse verovering van Yucatan wist Chactemal tot het eind van de zestiende eeuw succesvol weerstand te bieden. Het huidige Chetumal werd in 1898 gesticht als Payo Obispo. In 1936 werd de stad hernoemd tot Chetumal. In de jaren veertig en vijftig van de twintigste eeuw werd de stad tot drie keer verwoest door hurricanes. Sindsdien zijn de meeste gebouwen in de stad gemaakt van beton, in plaats van hout. Tot de jaren vijftig was Chetumal klein (in 1950 had de stad 5000 inwoners), maar sinds het door middel van snelwegen met de rest van Mexico is verbonden is de stad explosief gaan groeien.

Groetjes en welterusten
Nico en Marleen