Voorpagina nieuws

Hallo allemaal,

Nog geen half uurtje nadat ik gisteren het vorige berichtje op onze site had gezet kregen we een ongeluk met de jeep die we gehuurd hadden. Ik zal hieronder het berichtje dat Laura op haar site heeft gezet kopiëren.

Nadat we gister een onvergetelijke dag op Anguilla met de dolfijnen hebben gehad, is het vandaag een wat mindere dag. Papa, Mama, Nico en Mady hadden een 4x4 gehuurd, om lekker rond het eiland te scheuren. Ik kon niet mee omdat ik naar school moest. Toen ik op weg naar school was, kreeg ik een telefoontje van mijn vader. “Unh, ik wou je even laten weten dat we een klein ongelukje hebben gehad.” “Shit echt waar??” “Ja en euhm, nou ja nu moet mama even naar het ziekenhuis voor wat fotootjes.”

Ik natuurlijk in de stress want ik snapte er helemaal niets van. Gelukkig kon mijn baas meteen iemand regelen om me naar het ziekenhuis te brengen, dus daar was ik in een kwartiertje. Op de parkeerplaats kwam ik Nico en Mady tegen, die met de andere auto naar het ziekenhuis waren gereden. Zij legden me meteen uit wat er gebeurd was. Ze waren namelijk een bergweggetje opgereden, maar tot hun verbazing zagen ze dat het bovenaan doodliep. Heel voorzichtig lieten ze de jeep achteruit rijden, maar omdat het geregend had begon hij te slippen en gingen ze met een noodgang achteruit. Om af te remmen stuurde Nico de jeep in de berm, maar daar was het ook glad dus kantelden ze. Mijn vader vloog via het dak of de open achterkant naar buiten en rolde een stuk naar beneden. Mama en Nico kregen het voor elkaar om zelf uit de auto te klimmen, maar vooral mama had veel pijn. Mady hing in haar gordel en was bang om die los te maken, omdat ze dan zou vallen. Kortom: genoeg om nachtmerries over te krijgen.

Na een half uur gewacht te hebben, kwam eindelijk de ambulance naar boven gereden om Mama en Papa mee te nemen. Na de foto’s werd duidelijk dat er niets gebroken is, waarschijnlijk heeft ze “alleen” gekneusde spieren en ribben opgelopen. Jammer genoeg heeft ze alleen erg veel pijn. Papa heeft een gat in zijn hoofd, zijn knieën liggen helemaal open en voor de rest zit hij onder de schaafwonden en heeft hij wat last van zijn been. Nico en Mady zullen morgen wat stijfjes zijn, iedereen gaat in Nederland even naar de dokter om zich goed te laten nakijken. De auto die is eeuhm, zo ongeveer niets meer waard, maar we moeten maar denken dat iedereen gewoon mazzel heeft gehad.

Als er ander nieuws is zal ik het jullie laten weten!

Liefs Laura

We hebben aardig de schrik te pakken maar het gaat gelukkig goed met ons. Vannacht hebben we redelijk goed geslapen, ik weliswaar met een hoge dosis pijnstillers. Nico jr. en Mady hebben een beetje spierpijn. Nico Sr. heeft de nodige schaafwonden en schrammen, hij is ook de enige die uit de jeep vloog en een eind de berg af rolde. Het ging ook allemaal zo snel. Op het moment dat we op de zijkant lagen zag ik Nico sr. in de lucht vliegen en de berg af rollen. Die angstige ogen van hem zie ik steeds voor me. Op het moment dat ik de jeep uitkroop dacht ik dat ik er goed van af gekomen was en schreeuwde naar de anderen: “hebben jullie niks”. Maar toen ik er eenmaal uitwas en op wilde staan kreeg ik het heel benauwd alsof mijn hele bovenlichaam in elkaar kromp. Nico jr. kon gelukkig normaal de jeep uitstappen (vanuit het dak dan), maar Mady hing maar in haar gordels. Eigenlijk wil ik er niet meer over praten. Het was zo angstig allemaal maar het voornaamste is dat we allemaal leven. Ik wil niet weten wat er gebeurd zou zijn als we wel recht naar beneden waren blijven rijden. Of als we op een berg hadden gereden met aan de zijkant zo’n lekkere afgrond. In ieder geval zijn we er wel achter dat je hier op Sint Maarten niet iets heel ernstigs moet krijgen. Ik geloof dat we ruim 30 minuten op de ambulance hebben gewacht. Voor de goede orde zal ik even uitleggen hoe we in de auto zaten. Nico jr. zat achter het stuur, Mady zat naast hem, ik zat achter Nico jr. en Nico sr. zat achter Mady. Het instappen was eigenlijk heel komisch. Nico sr. en ik konden heel moeilijk instappen. Eigenlijk zaten we een beetje klem achterin. We hebben geen 10 minuten in de jeep gezeten of het ongeluk gebeurde al. Vanmorgen vroeg belde Loek dat het ongeluk op de voorpagina stond. Jullie willen niet weten wat er in stond. Er stond een foto van de jeep op het moment dat hij getakeld werd. Ik zal even overtypen wat er bij stond.

“This red jeep, found tilted to one side and wheels still spinning yesterday, belongs to a woman who was involved in a accident in that part of Cole Bay, according to reports. A witness said, she was driving in this remote area and tried to make a U-turn, when she fell out of the driver’s side. She was rushed to the St. Maarten Medical Center soon after the accident”.

Soon after the accident, hoe durven ze. Ik heb daar 30 minuten gelegen. We hebben geen witness gezien. We hebben zelf alle instanties gebeld. De takelwagen was er na een kwartier, de eerste politieauto na 20 minuten en de tweede politieauto vijf minuten daarna. Maar ik moet zeggen dat het ambulance personeel en het ziekenhuispersoneel heel lief voor me was.
Nou genoeg hierover. Het zal nog lang een nachtmerrie blijven.

Heel jammer was dat we vandaag (vrijdag) een excursie naar St. Barths hadden geboekt. Die konden we gelukkig afzeggen en nadat Nico sr. de ziekenhuispapieren liet zien kregen we gelukkig ook nog ons geld terug. Vandaag hebben we heel rustig aan gedaan. Morgen gaan Nico jr. en Mady naar huis.

Jullie horen snel weer van ons.

Groetjes
Woggiefamily