Macao

Hallo allemaal,
Oeps, om vijf minuten voor acht schrikken we wakker terwijl we om acht uur hebben afgesproken om te ontbijten. Redelijk snel zijn we klaar en na het ontbijt gaan we met de MTR naar station Tsim Sha Tsui waar de Ferry Terminal is voor de overtocht naar Macau. Tussen Hong Kong en Macau varen dag en nacht veerboten heen weer. De reistijd is ongeveer een uur. Bij de terminal is het een mierenhoop van Chineesjes en allemaal hebben ze haast. Het blijft leuk hoor, mensen kijken. Het valt ons wel op dat de Chinezen in Hong Kong groter zijn dan de Chinezen in Beijing. Met de Cotei Jet varen we naar Taipa, een eilandje onder Macau. Gelukkig hebben we geen last van zeeziekte, ondanks het slechte weer. Het waait behoorlijk en de regen komt met bakken naar beneden. Hebben wij weer hoor. Op de veerboot krijgen we weer de nodige formulieren die ingevuld dienen te worden. In Taipa staan overal shuttlebusjes van de hotels met casino’s. We stappen in een shuttle busje wat ons naar Hotel Casino Venetian in Cotai brengt. Vroeger was Macau een Portugese kolonie en de belangrijkste springplank van Europa naar China. Toen Hong Kong echter in handen kwam van de Britten, werd Macau veroordeeld tot een kwijnend bestaan. Pas toen in 1871 in Hong Kong het gokken werd verboden zag Macau zijn kansen keren. De casino’s zijn tot op heden één van de belangrijkste bronnen van inkomsten van deze stad gebleven. In Hotel Casino Venetian kijken we onze ogen uit. Wat een schitterend hotel. Binnen kijken we helemaal onze ogen uit. Alles is pracht en praal. De ene ruimte nog mooier dan de andere. Geweldig om een keer mee te maken. We lopen door naar het casino en kijken wat rond. Daarna gaan we naar de winkels op de eerste etage. Alle dure merken zijn er vertegenwoordigd. De P.C. Hoofdstraat is er niets bij. Grappig genoeg zit er een Mc Donald tussen de dure winkels in. Aangezien we de Starbucks nog niet tegen zijn gekomen nemen we bij Mc Donald een cappuccino die overigens heerlijk smaakt. De tijd vliegt voorbij en tegen drie uur nemen we de shuttle-bus terug naar de terminal van Taipa en stappen we daar weer in een shuttlebus naar Macau. Al met al zijn we maar een kwartiertje onderweg. De regen komt nog steeds met bakken naar beneden, het is echt niet leuk. In Macau zijn mooie pleinen met fraaie koloniale gebouwen die wij willen bezichtigen maar het is gewoon niet te doen. Om te schuilen lopen we Hotel Casino Wynn binnen waar net op dat moment een show aan de gang is. Een boom komt uit de grond en verandert telkens van kleur. Eigenlijk is het niet na te vertellen, zoiets moet je ook gewoon zelf zien maar het is werkelijk schitterend. Daarna lopen we naar één van de opvallendste gebouwen op de Avenida de Lisboa, nl. Hotel Casino Lisboa. Het doet met zijn oranje torens op het eerste gezicht aan een bruiloftstaart denken. De ronde dakconstructies symboliseren roulettetafels. Het hotel dankt zijn roem echter niet aan zijn vormgeving, maar aan zijn casino’s, die dag en nacht geopend zijn. Ook hier is het van binnen alleen maar pracht en praal. In een klein restaurantje in Hotel Lisboa nemen we een Noodle Soup, hoe kan het ook anders!! Een bord snert kun je hier niet verwachten hoewel het goed zou smaken met dat snertweer. Inmiddels is het buiten donker geworden en merken we op dat dit echt het Las Vegas van Azië is. Onze veerboot vertrekt op negen uur maar we zijn nog te vroeg om terug te gaan naar de terminal dus lopen we nog even Hotel Casino Wynn binnen. Daar ontdekken we toch een Starbucks, wat vervelend nou. Hilco en Gretha wagen nog even een gokje en Gretha heeft een klein beetje mazzel. Bij de terminal vragen we of we een half uurtje eerder mogen vertrekken en dat mag. Jammer dat Macau letterlijk in het water is gevallen.
Terug in Hong Kong besluiten we nog een hapje te gaan eten. Tegenover ons hotel zit een seafood restaurant. We lopen naar binnen en vragen of ze nog open zijn. Ja hoor, met hoeveel personen? We bestellen en het eten staat nog niet eens allemaal op tafel of we krijgen de rekening al gepresenteerd. Wat is dit nou? Het begint op onze lachspieren te werken want inmiddels staan er 4 obers het eten IN onze mond te kijken. We proberen rustig verder te eten maar dat lukt natuurlijk niet. Hilarisch gewoon!! Inmiddels zijn de obers al omgekleed en hebben ze hun gewone kloffie al aan. We krijgen nog net niet de sleutel om zelf af te sluiten. Gierend van het lachen lopen we de trap af en beneden gekomen houd ik het niet meer uit. Pies gewoon in mijn broek. Jullie willen niet weten hoe we naar buiten werden gebonjourd. MIND YOUR HEAD!! Inmiddels was er een ijzeren hek voor het restaurant en de in/uitgang was zo klein dat het kleinste Chineesje er niet eens uit kon klimmen.
Jammer van de regen, al met al een hele leuke dag die weer veel te snel voorbij is gegaan.

Welterusten
Nico en Marleen